FALTAN:

PARA EL GRAN TORNEO!!!

miércoles, 29 de mayo de 2013

... Agosto fue un mes extraño para mi, estuve todo el mes trabajando, cada día que me levantaba me costaba mas aguantar el equilibrio incluso con la muleta. En el trabajo ya notaba que mi brazo derecho comenzaba a perder movilidad y fuerza, la rigidez en mis piernas era cada vez mayor y las caídas eran mas frecuentes, el problemas de ellas era que cuando se producían no podía reaccionar con mis brazos con la consecuencia de caer al suelo sin ningún apoyo , y recibiendo siempre los golpes en la cabeza, en esos instantes antes de caer al suelo pasaba miedo de poder hacerme mas daño.
Llego septiembre  y el dolor en el brazo derecho era cada vez mas agudo y la coordinación en las piernas era cada vez peor. Fue un mes en el cual tuve que tomar las primeras decisiones,  la primera fue dejar de conducir, ya que iba cada día a trabajar a Barcelona y me di cuenta que ya no tenía los mismos reflejos en mis piernas y podría ser un peligro en la carretera, fue una decisión dura porque comenzaba a notar que la ELA iba muy en serio, la segunda decisión fue en dejar de trabajar, me sentía decepcionado porque creía que no era útil, después de muchos años trabajando me daba cuenta de que mi vida se estaba desmoronando, comencé a sentirme mal psicológicamente....

9 comentarios:

  1. DUROS MOMENTOS DE ESTO QUE NOS CUENTAS AMIGO, PERO HAY ESTAS LUCHANDO CADA DIA SIN RENDIRTE, TE DOY TODO MI APOYO Y CARIÑO.....UN BESOTE .... ESTHER

    ResponderEliminar
  2. hola Jaime soy Kiko...sigue luchando con todas tus fuerzas , que si arriba hay alguien que nos escucha tendras tu recompensa y además tu eres el pilar de esta fundación que estamos todos luchando para que todo vaya para mejor....siempre vamos ha estar ahí contigo ,para el dia 29 y para todo lo que venga detrás de ese dia....te queremos un ABRAZO

    ResponderEliminar
  3. Un besote Jaime. Ánimos. Tengo ganas de conocerte!

    ResponderEliminar
  4. ei amic,
    saps, sovint coneixem malalties extranyes i ens compedim dels qui les pateixen. tot i això, queden allà i el dia a dia et porta, et marca la rutina i deixes de pensar-hi. Jo he conegut el teu cas i m'ha passat molt al contrari, hi penso, penso en tu i en els teus i en com es deu afrontar una vida canviant com la teva. Saps, tens molt de mèrit i crec que ho has de saber. No et fixis en el deteriorament que deus patir i que coneixes millor que ningu, sinó en la valentia i els pebrots amb que ho afrontes. Estas escrivint la teva vivència i això, als que no et coneixem i suposo que als que si tambe, ens ajuda a saber, a poder-nos ficar en la teva pell sense compassió sino que amb comprensió...i això, alhora, et fa fort a tu i als teus.

    És un plaer llegir-te i vull que ho s'àpigues...ànim valent
    Lluç

    ResponderEliminar
  5. Hola Jaime;,siento mucho lo que desgraciadamente te esta tocando pasar,estoy segurisima que estas rodeado de gente que te quiere y que juntos vais a luchar muchisimo, quiero decirte, que tengo un familiar que tambiem padece otro tipo de esclerosis,y puedo entender lo que te esta tocando pasar, pero a pesar de todas las dificultades que te esta poniendo la vida, es que te salga todo el optimismo y fuerza para seguir adelante, tienes todo mi apoño....mucha fuerza y animo!!!!! TU PUEDES.

    ResponderEliminar
  6. Eo amic,
    esta molt be aquest contador de dies per saber quan falta per al torneig que organitzes. Et fa il·lusió?. Imagino que hi seràs?. Segur que serà tot un èxit. Hi pots anar a peu o has de fer servir cadira?. Estic segur que serà un dia molt emocionant per a tu...no te hagas el chulo con el baño de masas, eh?...a ver si se te sube a la cabeza i ja no ets el d'abans....

    És una gran idea...
    ànim
    Lluç.

    ResponderEliminar
  7. fa dies que miro si has fet algun escrit i penso que potser no t'és possible escriure o potser no en tinguis ganes. Si escric és perque penso que potser no et vaigi be fer-ho a tu per alguna raó, però potser si et vaigi be llegir. No és que consideri que el que jo escric sigui massa rellevant ni interessant, però sí que penso que està be que s'àpigues que hi ha qui segueix el teu blog, només perque li ve de gust llegir-te o escriure.

    No se on ets ni com estas, però et vull animar, donar-te els ànims que necessitaria jo si fós al teu lloc. Pues eso...molts ànims i planta cara...pit i collons.

    Lluç

    ResponderEliminar
  8. Hola Lluç, jo espero que el Jaime escrigui en breu.......

    Jaime!!!......va, con paciencia......Si estas hecho un crack!!!

    Lourdes

    ResponderEliminar
  9. Hola Jaime soy Joan (del grupo de los lunes en Bellvitge). Ánimo hemos de seguir luchando contra la ELA, sólo nos puede deteriorar el cuerpo no el alma. El sábado 29 nos vemos en Lliça. Un abrazo.
    Joan

    ResponderEliminar